Keşke herkes Nevzat olabilseydi…

Giresun’da dünyaya gelen Nevzat Gedik 10 aylık iken kundağının ocakbaşında alev almasının ardından önce sol ayağını kaybetti. 1,5 yıl sonra diğer ayağı da yanmanın etkisiyle çürüyerek düştü. Her iki bacağını da ayak bileklerinden kaybeden Gedik için acı adeta işkenceye dönüştü.


DOKTORLAR ÜMİDİ KESMİŞTİ

Kar kış demeden köylerinden yola düşen Gedik ailesi, acı içinde kıvranan 10 aylık Nevzat Gedik’i iki gün sonra kasabaya ulaştırmayı başardı. 2 gün boyunca ailesinin kar yedirerek götürdüğü doktorların Gedik’in kurtulma şansını zayıf görmesinin ardından gergin bekleyiş başladı. Gedik ölüme olan direncini, yaşama sevincini o günden sonra ayakta kalarak gösterdi.


TEMBELLERE VERYANSIN…

Hayata küsmek yerine mücadele etmeyi seçen Gedik şimdi iki kız, iki erkek çocuğunun üçünü okutuyor. Bir çocuğunu önümüzdeki ay askere uğurlamaya hazırlanan baba, ailesini kimseye muhtaç etmemek için her ayın yarısından fazlasını Şişli ve çevresinde yara bandı ve mendil satarak geçirerek evini geçindiriyor. Günlük kazancının desteklerle en fazla 50 TL’yi bulabildiğini söyleyen engelli vatandaş, kimseye muhtaç olmadan kendi tuttuğu bekar evinde de yaşamını sürdürüyor. Her ay birkaç günlüğüne Düzce’deki ailesini görmeye ve para teslim etmeye giden yürekli babanın ağzından dökülenler ise; çalışabilecek imkanı olupta çalışmayanlara tokat niteliği taşıyor.


“İSTESEM YAN GELİR YATARIM”

Belki ayaklarım yok ama, bu aileme bakmama engel değil, ben engelli değilim. İstesem yan gelir yatarım. Çocukları dünyaya getirmek yetmiyor onlara gelecek hazırlamak gerekiyor. Şimdi üç çocuğumu okutuyorum. Şükür olsun, devletimiz tarafından üç ayda bir ödenen 650 TL maaşında elbet yetmese de faydasını görüyorum.