Nevzat Gedik henüz 10 yaşındayken kaderin acı cilvesiyle yüzleşti. Kundakta cayır cayır yanan ayakları geri kalan hayatını alt üst etmeye yetemedi. İki ayağını kaybeden 46 yaşındaki engelli vatandaş ellerini zamanla ayak olarak kullanmayı öğrendi. İmkânsızlıklar nedeniyle okuyamadı, azmetti; okuma-yazmayı kendi kendine öğrendi. Gedik bugün dört çocuğunu mendil ve yara bandı satarak okutuyor. İşte kaderine küsmeyen, bedeni küçük ama yüreği dev adamın ibretlik ayrıntıları…
Giresun’da dünyaya gelen Nevzat Gedik 10 aylık iken kundağının ocakbaşında alev almasının ardından önce sol ayağını kaybetti. 1,5 yıl sonra diğer ayağı da yanmanın etkisiyle çürüyerek düştü. Her iki bacağını da ayak bileklerinden kaybeden Gedik için acı adeta işkenceye dönüştü.
DAĞI TAŞI İKİ GÜN KAR YEDİREREK YÜRÜDÜLER, DOKTOR ÜMİDİ KESTİ
Kar kış demeden köylerinden yola düşen Gedik ailesi, acı içinde kıvranan 10 aylık Nevzat Gedik’i iki gün sonra kasabaya ulaştırmayı başardı. Ancak doktorun kurtulma şansını zayıf görmesinin ardından gergin bekleyiş başladı. Gedik ölüme olan direncini, yaşama sevincini o günden sonra ayakta kalarak gösterdi.
TEMBELLERE VERYANSIN…
Hayata küsmek yerine mücadele etmeyi seçen Gedik şimdileri iki kız, iki erkek çocuğunun üçünü okutuyor. Bir çocuğunu önümüzdeki ay askere uğurlamaya hazırlanan baba, ailesini kimseye muhtaç etmemek için her ayın yarısından fazlasını Şişli ve çevrelerinde yara bandı ve mendil satarak geçiriyor. Günlük kazancının desteklerle en fazla 50 TL’yi bulabildiğini söyleyen engelli vatandaş, kimseye muhtaç olmadan kendi tuttuğu bekar evinde de yaşamını sürdürüyor. Her ay birkaç günlüğüne Düzce’deki ailesini görmeye ve para teslim etmeye giden yürekli babanın ağzından dökülenler ise; çalışabilecek imkanı olan ancak tembelliği seçenlere tokat niteliği taşıyor.
“İSTESEM YAN GELİR YATARIM”
Belki ayaklarım yok ama, bu aileme bakmama engel değil, ben engelli değilim. Allah’a şükür, Allah bana yardım ediyor. İstesem yan gelir yatarım, çocukları dünyaya getirmek yetmiyor. Onlara gelecek hazırlamak gerekiyor. Şimdi üç çocuğumu okutuyorum. Şükür olsun, devletimiz tarafından üç ayda bir ödenen 650 TL maaşında elbet yetmese de faydasını görüyorum.