İşte İlhan Selçuk'un veda yazısı

Cumhuriyet Gazetesi Yayın Kurulu Başkanı ve Başyazarı İlhan Selçuk'un 14 Nisan 2008 tarihinde gazetesindeki "Pencere" isimli köşesinde ameliyat olmadan önce kaleme aldığı son yazısı...

“Arabayla asfalt yolda giderken birden karşına bir levha çıkar:
“Yol kapalı.”
Bozulursun..
Ama yapacağın bir şey de yoktur.
Bugün pazar!..
Pazartesi günü yürekten ameliyat olacağız, söylenenlere bakılırsa epey gıllıgışlı bir operasyonmuş, nalları havaya dikersek bozulmayalım, olur böyle şeyler...
Son haftalarda “nalları havaya dikmek” deyişini çok kullanmaya başladım. Benim hoşuma gidiyor; kimisi sevimsiz buluyor; ama, Türkçe mizahın başyapıtlarından biri...
İnsanlarla hayvanlar arasında eşitlik de sağlıyor...
Bektaşi’ye demişler ki:
- Nalları havaya dikenin nesine bakarsın?
- Sırtına.. demiş..
- Nasıl?
- Ya eyeri vardır, ya semeri...
Baba Erenler sınıfsallığı son nefeste bile unutmuyor, aşkolsun...
Gerçekte “nalları havaya dikmek” eğlencelidir, matraktır; ama, bizim temel felsefede böyle şey yok..
Ne var?
Ne olacak:
Enelhak...
Hiçbir din felsefesinin erişemediği bir öz...
Varlığın, evrenin, ruhun, maddenin, yerin, göğün, yaratanın, yaratılanın özdeşleştiği buluşmanın, birleşmenin, birliğin, tümleşmenin, eriyip kaynaşmanın dile daha yetkin ve güzel yansımasını düşünmek bile olanaksız...
Ortalıkta ne nal var..
Ne semer..
Ne eyer..
Neyin ne olduğunu bilen bilir, kimsenin kimseye malumatfuruşluk yapmaya hali yok, ayvayı bu dünyada yediğin zaman her şeyi anlarsın, edebiyata gerek yok...
Erenlere sormuşlar:
- Allah neden ölmüyor?..
Yanıt:
- Onun Allah’ı yok da ondan...
Eskiden Adana’da kafası kızan, Allah’a söverdi...
Ama bu Allah, kişinin öfkelenip bozulduğu keratanın Allah’ıydı:
- Ulan, senin Allah’ını, peygamberini, kitabını, cüdamını, yedi sülaleni, yetmiş yedi ceddini, vesaire...
Cevap:
- Ulan, ben de aynen seninkini...
Sonra?..
Ya bıçaklar oynaşır..
Ya ayırırlar..
Şimdi kaldı mı bilmem, böyle öfkeler...
Dur bakalım, şimdiden merak etmeye başladım.. yarın hekim takımı beni kesip biçecek, kolay iş değil, delip dikecek, ya da ben cahil kafamla öyle sanıyorum; peki ne olacak, gözümüzü tekrar açacak mıyız, yoksa ayvayı yiyecek miyiz?..
Biliyorum şimdi kimisi diyor ki:
- Aman canım, merak ettiğin şeye bak.. deli saçması...
Doğrudur...
Yaşamak nedir ki zaten?..
Fasa fiso...
Yaşamak nedir mi?..
Bir sabah kalktın, sevdiğin kadının gözünün altında derin bir çizgi gördün..
O da gördü mü?..
Görmez olur mu?..
Ya da henüz aynaya bakmadı..
Soru:
- Yaşlanıyor muyum?..
Sen görmezlikten geldin diyelim, o düşünüyor, dupduru ten nasıl böyle oldu?..
Nasıl olmasın ki, yaşıyorsunuz.
Kim bilir, belki gözü de teni de daha güzelleşti.
Ama şartlanmış bir kez.. Şartlanmışsınız.
Çizgilerin, yaşlılığın insana güzellik verdiğini kişinin kültürüne aşılayan estetik kültürüne erişmek için, insanların daha ne kadar yaşamalarına gerek var? 100 yıl, 1000 yıl?
İlkellik daha ne kadar sürecek?
Sürse de alt gözkapağının altındaki bir yeni çizginin insanı bu denli düşündürüp oyalaması, işte insanın gözeneklerine dek yaşamasıdır...
Yaşamak güzel şey Taranta Babu...
Dünyanın bugünkü kepaze haline insan bozuluyor, bir yanda açlıktan ölen çocuklar, yoksullar, bir yanda sayılamayacak kadar çok kadın köleler...
Öyle kadın köleler ki köleliklerinin bilincinde bile değiller...
Ve bu kadınlar saraylarda yaşıyorlar...
Dünya böyle kalmaz...
Biz de böyle kalmayız...
Hem kim kalmış ki canım..
Kim kalır ki...
Çok ermiş gelmiş geçmiş bu dünyadan...
Biri, 13. yüzyıl şairi Âşık Paşa ...
Der ki:
“Acı dirliğim isteyen
Tatlı dirilsin dünyaya
Kim ölümüm ister ise
Bin yıl ömür olsun ona”
Yine de tekerlemeye geliyorum:
Nalları dikmezsem..
Daha görüşürüz...
Dikersem, her ne kadar kusurumuz da olsa, affola...
İkisine de eyvallah...”

İŞTE İLHAN SELÇUK'UN KALEME ALDIĞI SON YAZI

Mim Noktası...

Özgen Acar'ın dünkü yazısını okudunuz mu?..

Okumadınızsa okuyun derim...

Cumhurbaşkanı Gül Kürt açılımına Norşin'den başladı...

Neden?..

Özgen Acar yazısında nedenleri bilimsel kaynaklara dayanarak sayıp döküyor...

*

Önce Norşin Kürtçe değil, Ermenice...

Sonra Norşin Feto'nun kâbesi...

Vakti zamanında Saidi Nursi'nin karargâhı imiş...

Yetmez mi?..

*

Peki, Abdullah Gül neden Norşin'le yakından ilgili?..

Anadolu çeşitli uygarlıkların beşiği, Osmanlı'dan beri de Rum, Ermeni, Kürt, Zaza, Arap, Türk vesaire bu topraklarda al gülüm ver gülüm yaşamışlar...

Bu coğrafyada isim bolluğu doğal ve ibadullah...

Norşin'i öne çıkarmak neden?..

Gül zaten tarafsız değil, AKP'nin ikinci başkanı gibi çalışıyor, siyaset yapıyor...

RTE ile Gül'ün son zamanlardaki derdi gücü Kürtlerle, Ermenilerle Obama'nın istediği gibi hemhal olmak...

Kolay iş değil, ama iktidarda kalabilmek için AKP Amerika'nın talimatına uygun politikaları uygulamak zorunda...

*

Bugün Türkiye'de oy toplamı AKP'yi aşan iki muhalefet partisi var...

Bunlardan biri AKP'nin son günlerdeki "açılım" stratejisi üzerine kısaca dedi ki:

"- Vatan ihanetidir..."

Şaka değil...

MHP düpedüz AKP'yi vatan ihanetiyle suçluyor...

Gerekçeleri bu yazıda irdelemeyeceğim; ama olayın, üzerinde durulması gereken yanı şu:

- MHP liderinin, Kürt sorunu üzerinde anlaşılmaz manevralar yapmaya çalışan AKP'yi vatan ihanetiyle suçlamasının toplumdaki yankıları nedir?..

Siz yalaka medyaya bakmayın!..

Bu konuda elimizde bir ölçü var mı?..

*

Cumhurbaşkanı'nın AKP'nin açılımına AKP'liden daha çok sarılması; ama, bu işe Norşin'in adından başlaması ilginçtir...

MHP'nin bu işe girişenleri vatan ihanetiyle suçlaması da ilginçtir...

Türkiye olağanüstü bir döneme doğru sürükleniyor...

Vaktiyle Anglo-Amerikalılar ülkedeki Ermeni ve Rumları kışkırtıp kullanarak Sevr'i tezgâhlamak istediler...

Bu kez de Kürtleri kullanmak üzerine bir strateji göze çarpıyor, Anadolu'yu bölen haritalar elden ele dolaşıyor...

*

İşte bu ortamda MHP'nin AKP'yi vatan ihanetiyle suçlaması siyaset hayatında, demokratik düzende ve partiler rejiminde ilginç bir dönüm noktası oluşturuyor...

MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli bir noktaya mim koydu...